αναρωτιέμαι τι σόι ψυχή και μυαλό κουβαλούσε...
τι είδους ακατανόητο πλάσμα ήταν αυτό...
ένας παρανοϊκός ανθρώπινος χαμαιλέων θηλυκού γένους ?
ένας σαδιστής γλυκός "θηλυκάνθρωπος" που τρεφόταν - κατά περιόδους - με σοκολάτες και αρσενικό πόνο?
ένας σατανικά καμουφλαρισμένος εκδικητής?
ένας psycho-killer ανυποψίαστων ερωτευμένων αφελών?
ποιοι χαρούμενοι δαίμονες την κυνηγούσαν?
ποιες λάγνες ερινύες την καταδίωκαν?
ποιος φιλήδονος φόβος της έκλεινε πονηρά το μάτι, οδηγώντας την σε ατραπούς αυτοκαταστροφής?
πόσο βαθιά ήταν η πληγή που την ακολουθούσε σαν σκιά, μετατρέποντας και την ίδια σε υποχθόνιο μεταδοτικό φορέα?
ποιά ήταν?
ποια ήθελε να ήταν?
και γιατί?
...ονειρεύτηκα ότι μου έγραψε:
"Είσαι ένα ναρκωτικό που με σκοτώνει.
Έχω εθιστεί μαζί σου κι αυτό δεν είναι καλό.
Είσαι ένα όνειρο έξω από την πραγματικότητα.
Το όνειρο αυτό είναι φωτιά...
Παίξαμε με τη φωτιά και καήκαμε.
Τώρα γλύφουμε ο ένας τις πληγές του άλλου για να γίνει καλά.
Αυτό που φανταστήκαμε κάηκε μαζί μας...
Ένα όνειρο που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Ξέρεις να γίνεσαι βασιλιάς?
Ξέρεις να ιππεύεις το άλογό σου χωρίς να το τραυματίζεις με τα σπιρούνια?
'Αραγε μπορούσα να κρατήσω τα όνειρά σου στα χέρια μου χωρίς να κουνηθώ?
Μπορούσα να κουνιέμαι χωρίς να διαλύομαι?
Ενα μυαλό μπορεί να υπάρχει και για τους δύο? Είναι δυνατόν?
Κόψαμε τις φλέβες μας και βάλαμε τις ψυχές μας σε ένα ποτήρι...
Αυτό που ήπιαμε ήταν φάρμακο.
ΥΣ1. Σε έζησα, αλλά δεν κατάφερα ούτε στιγμή να σε χορτάσω.
ΥΣ2. Μόλις βάλαμε το πρωτο τούβλο έπεσε πάνω μας όλος ο πύργος. Μα, από που ήρθε?..."
... ή μήπως δεν ήταν όνειρο ?
ps. "Αν τρελλάθηκαν η γνώση τους θα ξαναρθεί,
Αν βούλιαξαν στο πέλαγος θ' αναδυθούν,
Αν χάθηκαν οι εραστές, δεν θα χαθεί η αγάπη.
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου