My dear fellow-citizens…
Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά ο «κούνελος» (ο γράφων δηλαδή) έχει χωθεί βαθιά στην τρύπα του και απ’ ότι φαίνεται θα ξεμυτίσει μετά το Πάσχα (για να μην σας πω μετά «του Θωμά»...) Αυτή η εποχή δεν είναι και η καλύτερη για μας τα κουνελάκια, βλέπετε… Για ευνόητους λόγους λοιπόν και εις ένδειξη συμπαράστασης στα αρνάκια, στα κατσικάκια και στα λοιπά μελλοθάνατα ζωντανά, αλλά και στα σοκολατένια αδέρφια μου - τα οποία θα κατασπαραχθούν με λύσσα αυτές τις μέρες από τις ορδές των μικρών λαγουδοφάγων και των κανίβαλων γονέων τους - αποτραβιέμαι στα βάθη του αχανούς, σκοτεινού, υπόγειου κόσμου μου, για να ηρεμήσω και να αυτοσυγκεντρωθώ και - κυρίως – για να αποφύγω τα κλαρίνα, τα νταούλια, τους ζουρνάδες και τα λοιπά εύηχα όργανα της ελληνικής μουσικής παράδοσης, που με τον απαλό - σαν χάδι - βελούδινο ήχο τους, θα πλημμυρίσουν την πατρίδα μας απ’ άκρη σ’ άκρη, κατά τον εορτασμό του Πάσχα και της λαμπρής Αναστάσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού (ελέησον τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν…)
Until then… χρόνια πολλά και ευτυχισμένος ο καινούργιος Πάσχας...
Ps. Από τα κλαρίνα, χίλιες φορές καλύτερα αυτό πάντως!!! Have a look:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου