zombie

Είμαι ένας άγιος, ένας ανήθικος…
Ένας ανθρώπινος ψηλός γελοίος πίθηκος…
Ένας ανώμαλος, μεταβαλλόμενος…
Είμαι ένας νάρκισσος μικρός και ανυπόμονος…
Είμαι ένα κτήνος, είμαι ένα λάθος…
Που το σκοτώνει και το τρέφει το ίδιο πάθος…
Είμαι ένας γρίφος, είμαι μυστήριος…
Είμαι ένας δαίμονας γλυκός πικρός δραστήριος …
Είμαι ανώριμος, είμαι αστείος…
Είμαι ένας σάτυρος κατάπτυστος αχρείος…
Είμαι τρελός κι αηδιασμένος...
Από τα λόγια τους τα σάπια μπουχτισμένος...
Είμαι ευτυχής, είμαι θλιμμένος…
Μ’ όλα τα ανδρείκελα τριγύρω οργισμένος…
Είμαι ένα σύννεφο, μια καταιγίδα…
Τραβώ τα βέλη τους μα δεν κρατώ ασπίδα…
Είμαι αδιάφορος, κοκαλωμένος…
Στο διεφθαρμένο τους παιχνίδι "ηττημένος"…
Είμαι παντού και πουθενά, είμαι για πάντα...
Παιδί και zombie λίγο πάνω απ’ τα τριάντα…
Είμαι νεκρός, εδώ και χρόνια…
Μα της ψυχής μου η φωτιά θα καίει αιώνια…

ps.1 το παραπάνω ξεκίνησα να το γράφω στο γραφείο, εντός του "κανονικού" οκταώρου της "κανονικής" μου πρωινής εργασίας, στην οποία κατέληξα μετά από "κανονικές" προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, έχοντας υπηρετήσει "κανονικά" (σχεδόν... ;-) την στρατιωτική μου θητεία, διάγοντας μια "κανονική" (μέχρι τώρα...) ζωή, βαδίζοντας σε ένα "κανονικό" μονοπάτι που μου υπέδειξαν κανονικά...

ps.2 το γεγονός ότι μετά από τόσο μεγάλη δόση "κανονικότητας", δεν βγήκα τελικά και τόσο "κανονικός", χρίζει επιστημονικής μελέτης... προσωπικά το αποδίδω στην τύχη και στην κληρονομικότητα (πρέπει να υπάρχει γονίδιο που το ελέγχει και αυτό :-)